Elecampane is niet alleen een bloeiende vaste plant, maar ook een effectieve medicinale plant. Alle plant- en verzorgingstips hier.
Elecampane (Inula helenium) is de laatste jaren een beetje in de vergetelheid geraakt. Helaas ten onrechte, want de plant wordt al eeuwenlang gewaardeerd als geneeskrachtig kruid en kleurstof. Elecampane is ook een populair keukenkruid.
Door de aansprekende groei- en bloeiwijze is de plant een graag geziene blikvanger in natuur- en cottagetuinen. De vaste plant heeft sterke stelen die meer dan twee meter hoog kunnen worden. De gele schermbloemige bloemen zetten mooie accenten in de zomertuin. De onderscheidende vaste plant weet te overtuigen bij enkel- en groepsbeplanting.
Elecampane - Oorsprong
Het oorspronkelijke huis van de madeliefjesfamilie is Afrika en Eurazië. De plant, ook bekend als bellwort of Helenenkraut, is ook al eeuwenlang inheems in Zuid-Europa. Wilde exemplaren zijn te vinden in Scandinavië en Noord-Amerika. De plant kreeg zijn botanische naam "helenium" van een legende. Van Alant wordt gezegd dat hij uit Helene's tranen is gegroeid.
| Elecampane (Inula helenium) | |
|---|---|
| Groei: | rechtopstaand, klontervormend |
| Groei: | 180 - 200 cm |
| Groei: | 100 - 200 cm |
| Bloem: | geel; juli tot augustus |
| Locatie: | Zon |
| Verdieping: | droog tot fris, goed doorlatend, voedzaam, humus |
Electane - gebruik
In de Middeleeuwen werd elecampane gebruikt als kleurstofplant en het belang ervan als medicinale plant is ook overgeleverd. De wortelstok bevat etherische oliën, inuline en bitterstoffen. Het slijmoplossend effect van de plant werd vroeger gebruikt en er werden hoestdruppels van gemaakt.
➔ Elecampane thee
De elecampanewortel kan in de herfst worden opgegraven. De wortels worden schoongemaakt, in plakjes gesneden en gedroogd. Van de gedroogde wortels kan thee worden gezet.
Eén gram elecampanewortel wordt over 150 milliliter kokend water gegoten. De brouwtijdis tien minuten. Als u hoest of verstopping heeft, drink er dan meerdere keren per dag een kopje van. Als je wilt, kun je de thee zoeten met honing.
» Tip: Een theemengsel met elecampanewortel, heemstbladeren, zoethoutwortel en tijm heeft een slijmoplossend en hoestverlichtend effect.
➔ Elecampane wijn
Hildegard von Bingen raadde elecampane-wijn aan voor algemene versterking en een zwakke longfunctie. Voor dit doel worden verse plakjes elecampanewortel gemengd met wijn.
De elecampane-plant wordt ook gebruikt in de homeopathie. Het middel Inula helenium wordt gewonnen uit de wortels van vers bloeiende planten. Elecampane-wortel wordt aanbevolen voor chronische hoest.
» Waarschuwing: Toegediend in hoge doses, kan elecampanewortel maagpijn, krampen, diarree of allergische reacties veroorzaken.
Elecampane - plantinstructies
➔ Vind de juiste locatie
Er moet een zonnige locatie worden gevonden voor de elecampane. De imposante plant is een blikvanger in het bed en onmisbaar in elke cottage-tuin. Zorg voor voldoende plantafstand (90 cm). De echte elecampane ziet er op zichzelf het meest indrukwekkend uit. De plant kan ook gebruikt worden aan de rand van vijvers of bomen.
➔ Het ideale substraat kiezen
De elecampane mag niet te droog zijn. Een losse en vochtige grond is ideaal. Een hoog aandeel humus is voordelig. Let ook op de diepte van de ondergrond.
➔ Elecampane - stap voor stap planten
De beste planttijd voor elecampane is de lente. De ijsheiligen moeten worden afgewacht, zodat het gevaar van nachtvorst wordt afgewend.
Een elecampane stap voor stap planten
- Selecteer locatie
- De grond bewerken
- Plantgat graven
- Plaats plant
- Substraat vullen
- Druk goed op de aarde
- De plant goed water geven
Graaf het plantgat twee keer zo groot als de kluit. De aarde is verrijkt met humus en kiezelstenen. Dit gaat verdichting van de bodem tegen en beschermt zo tegen wateroverlast.
Een dosis compost, direct in het plantgat geplaatst, dient als organische meststof voor de lange termijn en kan de plant van alle voedingsstoffen voorzien die hij nodig heeft. Dus de echteIn de eerste weken na het planten moet elecampane voldoende worden bewaterd.
Elektriciteit - onderhoudstips
➔ Echte elecampane - water op de juiste manier
Hoewel jonge planten altijd voldoende water moeten krijgen, kunnen volwassen planten goed omgaan met langdurige droogte. De gieter wordt pas gebruikt als de bovenste laag aarde is opgedroogd.
» Tip: Elecampane wordt in de ochtend- of avonduren gegoten. Dan kan de meeste vloeistof bij de wortels komen en niet verspild verdampen.
➔ Elecampane - bemesten
Als bij het planten compost aan de elecampane wordt gegeven, is in het eerste jaar geen verdere bemesting nodig. Mulchen van de grond rond de wortels houdt de grond los en helpt vocht en warmte vast te houden.
➔ Elecampane - knippen
De echte elecampane rijdt jaar na jaar vers weg. Een radicale snoei kan daarom in het voorjaar worden uitgevoerd. Als scheuten zijn verwelkt of besmet zijn met ongedierte, kunnen ze ook tijdens het groeiseizoen worden verwijderd. Dit stimuleert de plant om nieuwe bladeren en scheuten te vormen.
» Tip: Gebruik een scherp tuinmes in plaats van een schaar om schade aan gezonde scheuten tijdens het snoeien te voorkomen.
Elecampane - propageren
De elecampane kan vermeerderd worden door te delen en te zaaien.
➔ Vermeerdering per divisie
De voortplanting per divisie kan in de herfst zijn. Hiervoor moet de onderstam volledig worden uitgegraven. Afhankelijk van de grootte wordt de kluit één of meerdere keren gedeeld en apart verplant.
Je krijgt hierdoor niet alleen nieuwe planten, maar het verjongt ook de moederplant, wat de groei en bloei stimuleert.
» Tip: De verdeelde wortelstukken moeten onmiddellijk opnieuw worden geplant. Speciale zorgmaatregelen zijn niet nodig.
➔ Vermeerdering door zaden
De elecampane kan worden gekweekt uit zaad op de vensterbank.
Ga als volgt te werk:
- Vul ondiepe plantenbak met potgrond
- Verdeel de zaden over het substraat
- Bedek zaden niet met aarde
- Zaden gelijkmatig vochtig houden
- Stel de plantenbak op kamertemperatuur in halfschaduw op
- Wacht op ontkieming
De kiemperiode is ongeveer tien dagen. Als er meerdere zaadlobben verschijnen, worden de planten uitgeprikt en in hun eigen plantenbakken geplaatst. Laat de planten langzaam wennen aan de zon voordat ze buiten worden geplant.
Detecteer ziekten en plagen
Af en toe kan de elecampane worden aangetast door ziekten en plagen.
Inclusief:
- Bladluizen
- Schildpadkever
- Meeldauw
Bladluizen komen vaker voor. Ze kunnen worden verwijderd door te sproeien met zeepsop. Besproeien met brandnetel- of paardenstaartbouillon versterkt de plant en maakt hem minder gevoelig voor plagen.
Schildkevers zijn nauwelijks te zien met het blote oog, maar kunnen enorme schade aan planten veroorzaken als ze zwaar worden aangetast. Aangetaste planten moeten worden afgeschud. Sproeien met brandnetelmest is ook effectief.
Meeldauw neemt toe als het warm en droog is. De besmetting is te herkennen aan een meelachtig laagje op de bladeren. Een afkooksel van water en wei is effectief gebleken in de bestrijding van de schimmel. Als preventieve maatregel moet de grond worden gemulleerd, zodat het vocht er langer in blijft.
Overwinterende elecampane
De elecampane trekt in de herfst zijn bladeren in. De plant heeft dus geen winterbescherming nodig. Het ontluiken zal volgend voorjaar betrouwbaar plaatsvinden.