In de volksgeneeskunde is wolfsmelk een van de belangrijkste geneeskrachtige kruiden voor huidklachten. Het kruid is ook populair als sierplant.
Bijzonder decoratief is hier de amandelwolfsmelk (Euphorbia amygdaloides). Door zijn bizarre bladeren is hij geschikt als originele sierbladplant in het bed. Er zijn ook een aantal variëteiten die andere sieraspecten hebben, zoals felgekleurde stelen.
Amandelwolfsmelk geeft door zijn groenblijvende blad het hele jaar door mooie kleuraccenten in de tuin. De bladeren zijn ook bijzonder decoratief dankzij hun ovaal-lancetvormige vorm. Volgens hun naam doen ze denken aan de bladeren van de amandelboom en zijn ze licht behaard aan de bladrand en aan de onderkant van het blad. De bladeren zijn geclusterd in rozetten in het midden van de bloeiende scheut, wat samen met de groengele pseudo-schermen van de plantenbloesem een onvergelijkbaar decoratief effect creëert.
Amandelwolfsmelk in de tuin
De wolfsmelk wordt alleen medicinaal gebruikt in regio's waar geen toegang is tot moderne medische voorzieningen. Daar is een reden voor, want het melkachtige sap van de stengels van de plant is, in tegenstelling tot de geneeskrachtige bladeren, extreem irriterend voor de huid. De bijtende melkafscheiding gaf de plant ook zijn naam en suggereert dat deze plant alleen in de tuin mag worden geplant waar hij wordt beschermd tegen kinderen en huisdieren. Draag bij het werken aan de plant ook altijd handschoenen om huidirritatie te voorkomen.
Wolfsmelk is het gelijknamige geslacht in de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae). Kenmerkend hiervoor is niet alleen het planttypische melksap. Evenzo worden veel wolfsmelkplanten gekenmerkt door hun struikachtige tot succulente groei. Ze zijn dan ook erg populair als planten in vetplanten, rotstuinen en aan de rand van bomen.De amandelbladwolfsmelk komt voornamelijk uit Centraal-Europa en het Middellandse Zeegebied. Hij groeit bij voorkeur in bergachtige gebieden, maar groeit ook graag in alluviale bossen en eiken-haagbeukenbossen. Euphorbia amygdaloides is daarom ook zeer geschikt voor alpen- en bostuinen. De 20 tot 40 cm hoge bosjes van deAmandelwolfsmelk in groepen van 8 tot 10 per vierkante meter.
| Amandelbladwolfsmelk (Euphorbia amygdaloides) | |
|---|---|
| Groei: | rechtop, losjes bossig, klonterig |
| Groei: | 20 - 40 cm |
| Groei: | 30 - 40 cm |
| Plantenbenodigdheden: | 8 tot 10 stuks per m² |
| Locatie: | Zon tot halfschaduw |
| Verdieping: | droog tot vers, goed gedraineerd, normaal |
Amandelbladwolfsmelk - Locatie en aanplant
Amandelwolfsmelk houdt van voedselrijke en kalkrijke leembodem. In zijn natuurlijke habitat wordt het daarom ook beschouwd als een klei-indicator. Wolfsmelk komt hier graag voor in associatie met andere planten die de voorkeur geven aan kleigronden. Euphorbia amygdaloides voelt zich ongelooflijk comfortabel, vooral in het gezelschap van gewone beuken, zomereiken, wintereiken en bomen en struiken van de hardhoutweiden. Palmblad-nieskruid en volumineuze aster zijn ook interessante plantenpartners.
De beste pH-waarde voor Euphorbia amygdaloides ligt in het zure tot neutrale bereik, tussen 6 en 7 punten. Wat betreft de lichtomstandigheden op de locatie, moet amandelbladwolfsmelk indien mogelijk zonnig tot gedeeltelijk in de schaduw staan. Een felle zomer- en winterzon moeten echter worden vermeden. Het veroorzaakt gemakkelijk brandschade aan de groenblijvende bladeren van de plant. Als Euphorbia amygdaloides echter beschut staat, is hij zeer winterhard tot 34°C.
➔ Amandelbladwolfsmelk planten - stap voor stap
1. Stap: De beste planttijd voor kroontjeskruid is eind mei na de Ice Saints. Enerzijds vormt late nachtvorst hier geen bedreiging meer, waardoor de vestiging op de locatie relatief snel verloopt. Aan de andere kant hebben voorjaarsaanplantingen ook voldoende tijd om tot de volgende winter goed wortel te schieten in de grond. Hierdoor zijn ze beter bestand tegen kou en kunnen ze het koude seizoen beter overleven.
2. Stap: Indien nodig moet de grond voor het planten worden verrijkt met een beetje kalk en compost. Dit garandeert de Amandelbladwolfsmelk een goede start en zorgt voor een weelderige bloei in het eerste jaar.
3. Stap: Graaf een plantgat dat 1½ keer zo groot is als de kluit. Euphorbia amygdaloides bereikt groeibreedtes van 30 tot 40 cm. Plan de plantafstand tussen de afzonderlijke vaste planten dienovereenkomstig. Na het planten zal Leafy Spurge daneindelijk goed gegoten.
➔ Amandelbladwolfsmelk - water geven en bemesten
De grond voor de Amandelbladwolfsmelk moet altijd vers en vochtig zijn. Je kunt dus matig maar regelmatig water geven. Zorg er vóór elke watergift voor dat de grond goed is gedroogd. Dit voorkomt gevaarlijke wateroverlast. In de droge zomermaanden kan het twee gietbeurten per dag zijn. Hier kun je het beste 's ochtends vroeg en 's avonds water geven. Dit beschermt het groenblijvende gebladerte tegen brandschade door de hete middagzon.
Regelmatige bemesting is niet absoluut noodzakelijk voor Amandelbladwolfsmelk, maar het kan wel. Het is het beste om organische mest zoals compost of hoornkrullen te gebruiken en deze tijdens de groeifase elke vier weken aan de plant te geven.
Amandelbladwolfsmelk - snijden en verspreiden
Het snoeien van de amandelbladwolfsmelk is ook niet absoluut noodzakelijk. Verdorde scheuten moet u echter regelmatig afsnijden. Dit voorkomt plantenziekten en ondersteunt krachtige nieuwe groei.
➔ Amandelbladwolfsmelk - Vermeerdering door zelf te zaaien
Euphorbia amygdaloides is buitengewoon productief. De vermeerdering van de drie-gegroefde capsulevruchten wordt voornamelijk uitgevoerd door mieren (myrmecochory), die de zaden in de directe omgeving verspreiden. Als u het zelf uitzaaien van de amandelwolfsmelk wilt voorkomen, moet u de bloeiwijze vroeg na de bloei afsnijden. Als alternatief kun je ook de rijpe capsulevruchten verzamelen en nieuwe planten laten groeien door te zaaien.
➔ Amandelbladwolfsmelk - Vermeerdering door worteldeling
De gemakkelijkste manier van gecontroleerde vermeerdering van Euphorbia amygdaloides is worteldeling. Graaf hiervoor de plant in het vroege voorjaar op en verdeel de kluit in twee gelijke stukken. Zorg ervoor dat elke sectie minimaal 2 knoppen heeft. De secties kunnen dan direct terug in het bed worden getransplanteerd.
➔ Amandelbladwolfsmelk - Vermeerdering door stekken
Als alternatief voor het zaaien of delen van de wortels, kan de amandelbladwolfsmelk ook worden vermeerderd door stekken. De stekken worden in de vroege zomer genomen, snij alleen goed ontwikkelde scheuten af. Plaats de stek in een glas water zodat het melkachtige sap van de plant een beetje kan uitbloeden. Vervolgens wordt de stek in een pot met potgrond geplant, waar hij blijft totdat de scheut goed geworteld is.
Winterbescherming voor het amandelbladWolfsmelk
Euphorbia amygdaloides is in principe zeer winterhard. Om de wortels echter beter te beschermen tegen smeltwater en grondvorst, is het raadzaam om ze licht af te dekken met kreupelhout of dennentakken. In de winter wordt alleen op vorstvrije dagen water gegeven en dan nog maar heel spaarzaam.
Amandelbladige wolfsmelk - prachtige variëteiten voor het tuinbed
Er zijn een aantal populaire soorten amandelbladwolfsmelk. 'Rubra' en 'Purpurea' fascineren hier met hun dieprode stengels, die ook de sierwaarde van de plant verhogen. 'Purpurea' heeft ook roodgroene bladeren. De tuinwolfsmelk 'Efanthia' betovert de tuin met rode herfstbladeren. De variëteit 'Ascot Rainbow' daarentegen heeft zeldzame, geelgroene bonte bladeren, die ook een licht roodachtige tint krijgen tijdens de nieuwe groei.
Ziekten en plagen
Het scherpe melkachtige sap van de Amandelbladwolfsmelk houdt met succes roofdieren zoals slakken op afstand. Sommige schadebeelden kunnen het leven van de plant echter nog steeds moeilijk maken. Op Euphorbia amygdaloides komt bijvoorbeeld af en toe echte meeldauw of plantenroest voor.
Terwijl door meeldauw aangetaste planten vaak gered kunnen worden door ze te besproeien met melk of knoflookwater, moeten roest aangetaste planten onmiddellijk uit het bed worden verwijderd. Anders bestaat het risico dat de roestschimmels zich in het bed verspreiden. Gooi aangetaste vaste planten apart bij het huisvuil en niet in de compost, waar de schimmels zich anders ook goed zouden verspreiden.
Onder het ongedierte richten trips en bladluizen zich in het bijzonder op de amandelbladwolfsmelk. Gelukkig is de plant ook een heilzaam weiland voor bijen, lieveheersbeestjes en Co., die vaak voor het ongedierte zorgen. Als alternatief kan sproeien met brandnetelbouillon het ongedierte verwijderen.