Als je permacultuur op de juiste manier toepast, kun je het hele jaar door profiteren van je zelfgekweekte groenten en fruit.
Permacultuur is een manier om creatief te zijn in je eigen tuin en tegelijkertijd iets te doen voor duurzaamheid en ons milieu. Concreet gaat het bij dit type tuinontwerp om het behoud van onze natuurlijke hulpbronnen en het creëren van een leefruimte met een kansrijke toekomst. Levende permacultuur betekent op ooghoogte zijn met de natuur, maar het niet aan zijn lot overlaten. Daarom kan een permacultuurtuin voor de kijker ongerept en onverzorgd lijken. Maar schijn bedriegt. Permacultuurtuinen vereisen een nauwgezette planning om diversiteit en de nodige opbrengsten te garanderen.
Wat zijn de fundamenten van permacultuur?
Het idee achter permacultuur is gebaseerd op drie ethische principes:
- Zorg voor onze aarde.
- Zorg voor de mensen die op aarde leven.
- Minimaliseer groei en consumptie en deel het overschot.
Iedereen die permacultuur beoefent, moet zich bewust worden van de relaties tussen individuele levende wezens. Om het idee van permacultuur te begrijpen, is het belangrijk om de ecologische verbindingen en de onderliggende patronen van levende en levenloze natuur te begrijpen.
Het originele concept werd in de jaren 70 in Australië gecreëerd door David Holmgren en Bill Mollison. In 1981 ontving Bill Mollison de Alternatieve Nobelprijs voor zijn idee. De twee wetenschappers analyseerden de gevolgen van industriële landbouw en de negatieve effecten ervan op de biodiversiteit en de waterhuishouding.
Ze zagen het begin van een toekomstgerichte landbouw in een landbouw die de principes van natuurlijke ecosystemen volgt, de biodiversiteit verhoogt en nauwelijks afval produceert. Mollison en Holmgren vonden inspiratie voor het concept van natuurlijke landbouw in oude culturele technieken en primitieve volkeren die ze vandaag de dag nog steeds toepassen.
Permacultuur implementeren in de volkstuin - zo werkt het
Permacultuur is eenvoudig toe te passen in je eigen tuin. Het is belangrijk in een klein gebied voor eenom een maximale opbrengst te garanderen en zo alle beschikbare ruimtes en middelen te gebruiken.
Permacultuur kan niet van de ene op de andere dag gerealiseerd worden. Het wordt voorafgegaan door een observatie- en planningsfase, die zich over meerdere jaren kan uitstrekken. Alleen wanneer alle bestaande elementen worden herkend en gebruikt, kan het concept volledig worden begrepen en dienovereenkomstig in de praktijk worden gebracht.
Waarnemingen in mijn eigen tuin
Je denkt nu misschien dat dit punt kan worden weggelaten, je kent tenslotte je tuin en onderhoudt hem al jaren.
In termen van succesvolle permacultuur zou je jezelf echter een paar vragen moeten stellen die tot nu toe misschien minder interessant waren:
- Welke planten groeien in het wild in mijn tuin?
- Welke dieren komen regelmatig voor in mijn tuin?
- Welke delen van de tuin zijn bijzonder zonnig?
- Welke delen van de tuin zijn volledig in de schaduw?
- Wat zijn de natuurlijke hoogteverschillen?
- Waar is de wateraansluiting?
Planning van permacultuur in de tuin
Voordat u begint met planten, moeten de daadwerkelijke doelen duidelijk worden gedefinieerd. Welke groenten en fruit moeten worden verbouwd? Welke hoeveelheden groenten en fruit moeten wanneer geoogst worden? Wil je niet alleen planten kweken, maar ook dieren in de tuin verzorgen?
Tip: Permacultuur moet zorgen voor een continue oogst van groenten en fruit.
Als je eenmaal duidelijk bent geworden over je persoonlijke doelen, moeten ze op papier worden gezet. Een schets van de tuin helpt om de bedden in gedachten te leggen en de locaties van de individuele aanplant te bepalen. Vaste vaste punten zoals een tuinhuis, bomen of verhogingen en verdiepingen moeten worden ingetekend.
Het is ook belangrijk om monoculturen te vermijden en ervoor te zorgen dat de plantenburen in het bed echt met elkaar overweg kunnen.
» Leestip: Een gemengd kweekbed creëren: Tips voor de juiste groentesoorten
Ontwerpen van de permacultuurtuin
Er moeten verschillende richtlijnen worden gevolgd bij het ontwerpen van de permacultuurtuin:
- alles wordt gebruikt
- Niets wordt weggegooid
- Chemische stoffen zijn taboe
- Randzones worden uitgebuit
- Bestaande installaties gebruiken
- inheemse planten kweken
- Behoud en vergroting van de biodiversiteit
- Gemengd in plaats van monocultuur
- Cultiveer gebieden in verschillende mate
Welke planten zijn geschikt voor permacultuur?
Ongecompliceerde planten die minder veeleisend zijn qua locatie en bodemvereisten, zijn het meest geschikt voor natuurlijke groei in de tuin. Dit maakt flexibele beplanting mogelijk binnen de bestaande mogelijkheden ter plaatse.
Planten die stikstof uit de lucht kunnen binden zijn voordelig. Lupines en andere vlinderbloemige planten kunnen dit bijvoorbeeld. Als de wortels uitzetten of de bladeren vallen, kunnen de omringende planten ook profiteren en een welkome meststof krijgen. Deze planten zijn vooral nuttig op nogal onherbergzame locaties.
Schoonheid mag niet worden verwaarloosd in de permacultuurtuin. Bloemen, kruiden, struiken en bomen kunnen een weelderige zee van bloesems produceren en tegelijkertijd zorgen voor een verscheidenheid aan culinaire hoogstandjes.
Erwtenstruik
Erwtenstruiken komen oorspronkelijk uit Siberië en kunnen overleven op arme grond. De planten overleven de vorst ongeschonden en kunnen stikstof binden en zo ook voedingsstoffen afstaan aan de omringende planten. Aanplant tussen fruitbomen wordt aanbevolen. De erwtenstruik vormt peulen met kleine erwten. Deze worden in Siberië als voedsel gebruikt. De onschadelijkheid voor de gezondheid is echter nog niet voldoende opgehelderd.
Mint
Mint groeit bijna vanzelf. Ongeveer 30 verschillende soorten zorgen voor een verscheidenheid aan smaken. Menthol zorgt voor het typische aroma van de planten. Mint kan niet alleen op veel manieren worden gebruikt, het is ook geschikt voor de permatuin, omdat het snel grotere en voorheen ongebruikte gebieden kan opvullen. Munt trekt bijen naar de permatuin. Tegen de weelderige verspreiding in kunnen de planten vaker worden gesnoeid. Muntblaadjes, die momenteel niet in de keuken worden gebruikt, kunnen als mulchmateriaal worden gebruikt.
Zeekool
De strandkool is een winterharde kruisbloemige plant. In het voorjaar sieren de planten zich met kleine witte bloemetjes. Deze scheiden een verleidelijke honinggeur af. Zeekool kan al in het voorjaar worden geoogst. De bereiding is vergelijkbaar met asperges.
Daglelies
Daglelies voegen een vleugje kleur toe aan de permatuin. De vaste planten bloeien enkele weken. Ideaal voor permacultuur: dagleliebloemen, bladeren en bollen zijn eetbaar.
Uien zetten
Stoutuien zijn vaste planten die kleine bolletjes op hun stelen ontwikkelen in plaats van bloemen. De stengels met de bollen breken door hun gewicht af en de planten vermenigvuldigen zich daardoorop zich heel eenvoudig.Eetbaar zijn de uien in de bodem en op de stengels.
Zuring
Deze niet veeleisende inheemse wiet zou zijn plaats moeten vinden in elke permacultuurtuin. Zuring groeit ook op schaduwrijke en voorheen ongebruikte plekken. Met zijn lange penwortels kan zuring de grond losmaken en zichzelf van voedingsstoffen voorzien, zelfs tijdens langdurige droogte. Het kruid smaakt heerlijk fris en kan worden gebruikt in salades of verwerkt tot pesto.
Pasnip
Pasnippen zijn tweejaarlijks en worden tot 1,5 meter hoog. De wortelgroenten groeien het hele jaar door en kunnen in de winter worden geoogst. In de permacultuurtuin is hier altijd wel iets mee te doen. Pastinaken kunnen in de winter in een met zand gevulde doos in de kelder worden bewaard.