Winterlings ringen aan het eind van de winter samen met andere vroege bloeiers. We laten u zien waar u op moet letten bij het planten en verzorgen.
Na een lange winter is het verlangen naar de eerste kleurvlek in de tuin groot. Een van de eerste voorboden van de lente is de Winterling (Eranthis hyemalis). Onaangedaan door de koele temperaturen van barre februari, verspreidt de boterbloemplant tapijten van gele bloemen over bloembedden en gazons.
De plant is bijzonder gemakkelijk te verzorgen en niet veeleisend. Terwijl tulpen of narcissen nog een paar weken weg zijn, zijn temperaturen net boven het vriespunt genoeg voor de robuuste winterplant om onze ogen te behagen.
Kleine beschrijving van planten
Winterlings zijn meerjarige kruidachtige planten die tussen de vijf en tien centimeter hoog worden. In de winter trekken de planten zich terug in hun ronde knollen en ontkiemen ze in de late winter betrouwbaar weer.
De gele bloemen verschijnen tussen februari en maart op dikke groenachtige tot bruinachtige stengels. Omdat winterlingen zichzelf voortplanten, zijn grote bloementapijten niet ongewoon. Deze verrukken niet alleen ons mensen, maar trekken ook de eerste insecten aan.
| Winterzwam (Eranthis hyemalis) | |
|---|---|
| Groei: | 8 - 10 cm |
| Plantafstand: | 3 - 5 cm |
| Bloei: | februari tot maart |
| Levensduur: | vaste plant, winterhard |
| Locatie: | Penumbra |
Voorkomen en gebruik
Oorspronkelijk komt de winterluis uit Zuid-Frankrijk, Italië, Turkije en Hongarije. Daar komt de plant vooral voor in wijngaarden en op vochtige bosbodems. Op onze breedtegraden zijn de gemakkelijk te verzorgen vroege bloeiers sinds de 16e eeuw genaturaliseerd.
De Winterling is soms al in het wild te vinden in Centraal-Europa. Grotere populaties zijn te vinden in Thüringen en Baden-Württemberg. Tussen het Rijnland en Saksen komen kleinere populaties voor.
De eerste Winterling in Duitsland was een souvenir van de reis van botanicus Joachim naar Italiëcameraman. De plant werd in 1588 in een tuin van Neurenberg geplant. Drie eeuwen later trokken de bloementapijten in de landschapsparken de aandacht van bezoekers. De Winterling wordt uitsluitend als sierplant gebruikt en aangeplant op weilanden of in parken.
Plant Winterling
Vind een geschikte locatie
De keuze van de standplaats is cruciaal voor de groei- en bloeicapaciteit van de Winterling. De planten voelen zich niet prettig in de brandende zon. Veel geschikter is een gedeeltelijk beschaduwd en windbeschermd deel van de tuin. Winterzwammen doen het heel goed als onderplant voor heggen of loofbomen.
Tip: Winterzwammen zijn minder geschikt als onderbeplanting van coniferen. Het substraat zou te zuur zijn voor de planten.
Tijdens de groeiperiode heeft de winterling een paar uur zonlicht per dag nodig. Als de plant in de vroege zomer zijn bladeren en bloemen naar binnen heeft getrokken, kan de standplaats theoretisch ook in de schaduw staan.
Selecteer het ideale substraat
Verse en goed doorlatende grond biedt de beste groeiomstandigheden voor de winterbladluis. Een zware kleigrond is minder geschikt. De planten geven de voorkeur aan voedselrijke grond met een bijbehorend kalkgeh alte. Door toevoeging van zand of grind kan de ondergrond beter doorlatend worden gemaakt. Wateroverlast wordt door de Winterling niet getolereerd.
Tip: Als de plant in eerste instantie niet bloeit, heeft de hobbytuinier waarschijnlijk geen schuld. Winterlings bloeien vaak pas in het tweede jaar na het planten.
Winterlings planten - stap voor stap
1. Kies locatie
2. Bereid de grond voor
3. Geef de knol water
4. Graaf het plantgat
5. Verbeter de grond
6. Plant de knol7. Sluit het plantgat
8. Geef de knollen water
De beste tijd om de winterlings te planten is de vroege herfst. Nadat de locatie is gevonden en het substraat is ontdaan van onkruid, stenen en wortels, kunnen de plantgaten worden gegraven. Er moet een afstand van ongeveer vijf centimeter zijn tussen de afzonderlijke knollen.
Tip: De knollen drogen snel uit. Voor het planten moeten de knollen een nacht worden bewaterd.
De potgrond moet worden gemengd met compost of bladaarde. Zand wordt toegevoegd aan zware gronden. De knollen worden ongeveer zes centimeter diep in de grond geplaatst en bedekt met substraat.
Een groepsbeplanting is bijzonder aantrekkelijk. Ook in krokussen, sneeuwklokjes,Schaakbordbloem of bosanemoon vindt geschikte bedburen voor hobbytuiniers en kan zich verheugen op een vroege lentesfeer in de volkstuin.
Een overzicht van de belangrijkste planttips
| Activiteit | Uitleg |
|---|---|
| Selecteer locatie | • halfschaduw • beschut • onderbeplanting van loofbomen |
| Maak de grond gereed | • vers • vochtig • voedzaam • humus • kalkhoudend |
| aanplant | • Herfstbeplanting • Waterknollen • Plant ongeveer zes centimeter diep |
Zorg voor Winterling
Winterling correct water geven
Het correct water geven van de winterling vereist een zekere mate van finesse. De irrigatie moet worden gestart op vorstvrije dagen en indien mogelijk voordat ze ontkiemen. Het moet regelmatig worden bewaterd. Langdurige droogte kan de winterling niet aan. De vroege bloeier houdt ook niet van wateroverlast.
Tip: Een doorlatende vloer voorkomt dat de vloeistof stagneert.
Winterling correct bemesten
Winterlings gedijen redelijk betrouwbaar in elke tuingrond. De planten hebben geen bezwaar tegen een dosis compost. Dit kan echter niet zoals gebruikelijk in de grond worden gewerkt, omdat de knollen niet de benodigde diepte hebben en uit de grond kunnen worden getrokken.
Als alternatief wordt de natuurlijke meststof oppervlakkig rond de planten verdeeld. Bij het planten moet voor voldoende bemesting worden gezorgd. Nadat het plantgat is gegraven, kan de uitgraving worden gemengd met compost of hoornkrullen en wordt de wintercultivar het eerste jaar voldoende van voedingsstoffen voorzien.
Moet de winterling geknipt worden?
De schaar hoeft niet gebruikt te worden bij de Winterling. Nadat de bloeiperiode voorbij is, beginnen de planten zich volledig terug te trekken in hun knol. In de zomer zijn de vroege bloeiers niet meer zichtbaar.
Waarschuwing: Snijd geen verwelkte bloemen en bladeren af. De wortelstok van de winterling ha alt er zijn voedingsstoffen uit.
Een overzicht van de belangrijkste verzorgingstips
| Activiteit | Uitleg |
|---|---|
| Casting | • regelmatig water • vermijd wateroverlast |
| Bemesten | • Compost bij het planten • Materiaal kan later niet in de grond worden verwerkt |
| Knip | • Snoeien niet nodig • Plant trekthelemaal de grond in |
Vermenigvuldigen Winterling
De winterluizen doen het grootste deel van hun voortplanting zelf.Zelfreproductie via zaden produceert in korte tijd weelderige bloementapijten.
Tip: Als je zelfreproductie wilt voorkomen, gebruik dan steriele varianten.
Als de hobbytuinier een handje wil helpen, is vermeerdering door deling en zaaien mogelijk.
Reproductie per divisie
1. Til planten uit de grond.
2. Schud de aarde eraf
3. Breek de kluit af
4. Graaf plantgaten
5. Herplant wortelstokstukken
Als de winterzwam zich al goed heeft ontwikkeld en zich in het bed heeft verspreid, kan deze vorm van vermeerdering worden overwogen. Na de bloei worden individuele knollen uitgesneden. Afhankelijk van de grootte kan de kluit in meerdere vuistgrote stukken worden verdeeld. Vervolgens worden nieuwe plantgaten gegraven en worden de delen van de wortelstok apart op een nieuwe locatie geplaatst.
Vermeerdering door zaden
1. Zaden verzamelen
2. Grondbewerking
3. Zaden strooien
4. Zaden lichtjes inwerken
5. Zaden water geven
6. Wacht op kieming
Iedereen die al winterlings heeft, kan de zaden zelf winnen. Anders komen vrienden of buren graag tussenbeide.
Tegen het einde van de bloeiperiode, rond maart, verschijnen er kleine stervormige follikels. De zaden worden eind april vrijgegeven. Als er een plek is gevonden om te zaaien, wordt de grond losgemaakt en fijn verkruimeld. De zaden zijn verspreid over een groot gebied.
Waarschuwing: Winterlings ontkiemen in het licht. De zaden zijn dus niet bedekt met aarde.
De zaden kunnen gemakkelijk in de grond worden geharkt. Om ervoor te zorgen dat de korrels niet wegspoelen, moet voor de daaropvolgende bewatering een fijne douche worden gebruikt.
Tip: Als een fijnmazig net over het zaad wordt gespannen, worden katten en vogels afgeschrikt en blijven ook ongedierte uit de buurt van het zaad.
Ziekten en plagen op winterbladluizen
De planten zijn robuust en worden nauwelijks aangetast door ziekten. De knollen zijn echter een van de favoriete voedingsmiddelen van woelmuizen. Vole manden beschermen tegen besmetting. Hiermee moet rekening worden gehouden bij het planten.
Gespecialiseerde winkels bieden deze strakke draadgaas aan en vindingrijke doe-het-zelvers hebben ze snel zelf gemaakt. De plantgaten moeten veel dieper worden gegraven als de woelmuismand wordt gebruikt.Er kan worden uitgegaan van ongeveer 15 centimeter. De woelmuismand wordt in de put geplaatst. Hierop wordt een laag zand van ongeveer twee centimeter dik aangebracht. Leg vervolgens de uitgraving in lagen en plant de knollen zoals beschreven.
Tip: Veldmuizenmanden hebben geen afdekking aan de bovenkant nodig, omdat het ongedierte niet naar de oppervlakte kan doordringen.
Waar moet u tijdens de winter aan denken?
In de volle grond zijn winterlingen absoluut winterhard en hebben ze geen extra bescherming nodig. De plant trekt zich volledig terug in de wortelstok en wordt daardoor niet aangetast door vorst en kou bovengronds.
Iedereen die winterlingen in potten heeft geplant, moet ze binnen op een koele en beschermde plaats overwinteren. Als in de late winter de eerste bladeren verschijnen, kan de planter weer naar buiten.
Is de winterling giftig?
De bollen van de Winterling zijn zeer giftig voor de mens. Draag daarom altijd handschoenen bij het planten. In geval van vergiftiging kunnen misselijkheid, wazig zien, hartfalen en kortademigheid optreden. In extreme gevallen kan een hartstilstand optreden.