Wat de Kelten "heilige kruiden" noemden, noemen we tegenwoordig "geneeskrachtige kruiden". Hier presenteren we vier van de bekendste heilige kruiden in meer detail.
Moerasspirea, verbena, maretak en waterkers worden beschreven als magische kruiden van de Kelten. Volgens de Keltische druïden, d.w.z. de pioniers van kruidenkennis en volksgeneeskunde, zouden deze vier kruiden speciale krachten hebben, wat ook de reden is voor de aanduiding "heilige kruiden van de Kelten".
Wat de Kelten vroeger omschreven als "speciale krachten", zouden we tegenwoordig waarschijnlijk een genezend effect noemen, omdat de vier kruiden allemaal remedies zijn die kunnen worden gebruikt om een breed scala aan kwalen en kwalen te bestrijden. In het volgende willen we u kennis laten maken met de vier meest bekende heilige kruiden van de Kelten en u het belang van elke individuele plant voor de Kelten vertellen.
4 heilige kruiden van de Kelten in detail
Moerasspirea:
De moerasspirea, die inheems is in Europa, is een van de bijzonder geurige rozenplanten en werd ooit voornamelijk gebruikt om wijn te zoeten en op smaak te brengen. De witte bloemschermen doen sterk denken aan de bloemschermen van de vlier, daarom worden deze twee planten in de natuur vaak verward.
Hint:
Van de bloemschermen kan een aromatische theedrank worden gemaakt, wat vooral gunstig is bij diarree. Maar van de bloemschermen kan ook siroop gemaakt worden. De bloemschermen worden ook gebruikt om zoete fruitgerechten op smaak te brengen, waardoor ze een licht nootachtige smaak krijgen.
De Kelten gebruikten ooit de hele geurplant als kleurstof voor hun stoffen. Moerasspirea werd ook in huis en stal opgehangen om geesten en demonen af te weren.
Argentijnse verbena:
De Argentijnse verbena, in de volksmond bekend als wenskruid of legendarisch kruid, heeft een zeer fijne, lilakleurige bloem die haar pracht ontvouwt van mei tot oktober. Voorwaarde hiervoor is een zonnige, windbeschermde standplaats met bijzonder voedselrijke grond.
De Kelten associeerden ijzerhard, dat ze zelf druïdenkruid noemden, met verschillende vormen van hun bijgeloof, zoals profetie, magische krachten, enz. werd verzamelddeze heilige magische plant alleen in het donker van de nacht, wanneer zelfs de maan donker was.
Maretak:
Maretak is een van de echt interessante parasitaire planten die als eenjarige of tweejarige aan bomen of struiken groeien. Hun takken vertakken zich zeer sterk in de waardplanten om voldoende water en voedingsstoffen binnen te krijgen. Ze ontwikkelen in de loop van een seizoen ook mannelijke en vrouwelijke gele bloemen, die na succesvolle insectenbestuiving en kruisbestuiving veranderen in witte, gele of rode bessen.
De Kelten vereerden de eens zeer zeldzame maretak en de boom waarop hij groeit als een heilige plant, omdat er werd gezegd dat hij zelfs vergiftiging zou genezen als je er een speciaal drankje van maakte. Deze over het algemeen belangrijkste plant van de Kelten kon alleen worden afgesneden door een priester in een wit gewaad en met een gouden mes.
Maar maretak heeft ook een speciale betekenis in onze cultuur, daarom kussen veel geliefden nog steeds onder een maretak, wat op zijn beurt zou moeten leiden tot een bijzonder liefdesgeluk.
Waterkers:
De waterkers, die ook witte bloemen heeft, is een moerasplant en geeft daarom de voorkeur aan locaties in de buurt van beken, rivieren, vijvers en vijvers. De groenblijvende plant, die rijk is aan vitamines en mineralen, kan alleen vers in de keuken worden gebruikt, hoewel hij afhankelijk van het seizoen zeer lang beschikbaar is. Het wordt op dezelfde manier gebruikt als tuinkers, daarom kan waterkers meestal worden gebruikt om salades en soepen te verfijnen, evenals smeersels met zijn licht hete smaak.
De Kelten gebruikten waterkers vooral als afrodisiacum! En het wordt vereerd als een heilige plant omdat het ervoor zou kunnen zorgen dat de magische krachten van water behouden bleven.