Valeriaan is relatief eenvoudig te kweken in de tuin en vereist weinig onderhoud. Van tijd tot tijd moeten er echter nog enkele maatregelen worden genomen.
Valeriaan (Valeriana) is wijdverbreid in Europa, Amerika, Azië en Afrika. De kalmerende werking van het kruid wordt alom gewaardeerd. Minder bekend is dat valeriaan niet alleen een goed figuur slaat in de kruidentuin, maar ook in perken of bakken.
Met zijn mooie bloeiwijzen kan het kruid bewondering wekken lang voordat de oogst moet plaatsvinden. Valeriaan komt voor in tal van soorten in de natuur.
Er zijn er maar een paar geschikt als sierplant. Deze blijken winterhard en gemakkelijk te kweken. Er moeten echter enkele verzorgingstips in acht worden genomen.
Valeriaansoorten in één oogopslag
Valeriaan komt voor bij ongeveer 200 soorten. Ongeveer 20 variëteiten zijn gebruikelijk in Europa. In de teelt zijn er nauwelijks verschillen tussen de individuele rassen. Ook zijn er weinig afwijkingen in de werking van de planten. Echte valeriaan, evenals varianten die voorkomen in Mexico en India, zijn van belang voor medicinale doeleinden.
❍ Valeriaan (Valeriana officinalis)
Echte valeriaan is de bekendste vertegenwoordiger van de plantenfamilie. De planten komen voor in Europa en Azië. Daar gedijen ze goed in de zon en halfschaduw en geven, in tegenstelling tot de meeste andere valeriaansoorten, de voorkeur aan een eerder vochtige omgeving. De echte valeriaan kan tot twee meter hoog worden, bloeit in mei en heeft bladeren van ongeveer 20 centimeter lang.
❍ Real Speik
De planten worden maar zo'n 15 centimeter hoog. De aarvormige bloemen verschijnen tussen juni en augustus.
❍ Kleine Valeriaan
Kleine valeriaan wordt tot 35 centimeter hoog en heeft witte tot roze bloemen die vanaf mei verschijnen.
❍ Nardus
Met een groeihoogte tot 60 centimeter is de Indiase nardus een echte blikvanger in de kruidentuin. De planten houden van bijzonder droge standplaatsen en bloeien vanaf juni.
Hoe zorg je goed voor je valeriaan
Casting:
Valeriaan wordt nogal voorzichtig bewaterd. Gebruikelijkde planten slagen erin om voldoende vocht en voedingsstoffen uit de bodem op te nemen. Dit wordt verklaard door de natuurlijke omstandigheden van de plant. Valeriaan groeit op droge, kalkrijke gronden en zelfs op rotsachtige ondergrond. De planten hebben echter een fijn en niet erg diep wortelnetwerk. Als de droogte aanhoudt, bestaat het risico dat de planten afsterven als ze niet worden bewaterd. De gewone valeriaan, die wijdverbreid is in Europa, houdt van een vochtige omgeving, maar kan goed omgaan met kortere droge perioden.
Regelmatig water geven:
- Jonge planten
- potplanten
- Planten blootgesteld aan langdurige droogte en hitte
Valeriaan kan worden bewaterd met kraanwater. Veel planten kunnen het hoge kalkgeh alte in leidingwater niet verdragen. Valeriaan geeft de voorkeur aan kalkrijke bodems en heeft daarom geen problemen met irrigatie uit leidingwater. Het oppervlak kan tussen de afzonderlijke gietbeurten door drogen.
Bemesten:
Valeriaan stelt weinig eisen aan de toevoer van voedingsstoffen. Een probleem lijkt een overaanbod aan voedingsstoffen te zijn. Als bij het planten compost aan het substraat wordt toegevoegd, hebben de planten het eerste jaar geen extra bemesting nodig. In het volgende jaar wordt dan opnieuw bevrucht.
» Tip: Verse mest en drijfmest zijn niet geschikt als meststof. Ziektekiemen kunnen de plant beschadigen.
Potplanten hebben een beperkte toevoer van voedingsstoffen en moeten elke vier tot acht weken worden voorzien van kruidenmest. Zelfs bij oudere planten die al meerdere jaren op dezelfde locatie staan, kan een verminderde groei in de loop van de tijd wijzen op een gebrek aan voedingsstoffen en bemesting noodzakelijk maken.
Snoeien:
Een snee is niet absoluut noodzakelijk. Voor planten die te dicht groeien, wordt een uitdunsnede in het voorjaar aanbevolen. Valeriaan verdraagt snoei en daarom kunnen verdorde of gedroogde delen van de plant, oude bloemen of storende en afgebroken takken op elk moment worden verwijderd.
Oogst:
Valerian is niet alleen visueel overtuigend. De teelt moet ook een praktisch doel dienen. De bloemen en wortels van de plant kunnen worden gebruikt in thee en infusies. De toppen kunnen op elk moment na hun ontwikkeling worden geoogst. De wortels mogen alleen door oudere planten worden gebruikt en kunnen in de herfst worden opgegraven. De wortels worden voor gebruik aan de lucht gedroogd.
Sluimerstand:
Ook inTijdens het koude seizoen is valeriaan robuust en veerkrachtig. Buiten gekweekte planten zijn bestand tegen strenge winters en hebben geen extra bescherming nodig. In de herfst verliezen planten hun bladeren en bloemen. De wortelstokken blijven in de grond en ontkiemen het volgende jaar weer.
Potplanten zijn minder robuust. De planter kan gemakkelijk volledig bevriezen, dit zou de plant niet overleven omdat hij zichzelf niet meer kan voorzien van voedingsstoffen. Valeriaan in de kuip dient vorstvrij te overwinteren. Sporadisch water geven beschermt de planter tegen volledige uitdroging.