In tuinen op heuvels compenseren trappen niet alleen hoogteverschillen. Met het juiste design kunnen ze ook een echte eyecatcher zijn in je tuin.
Je eigen tuin is niet altijd grotendeels gelijkvloers. In sommige gevallen moeten er steile hellingen worden overwonnen of wordt het terrein als glooiend beschouwd. Om uw eigen tuin zo goed mogelijk te kunnen gebruiken, is het gebruik van een tuintrap in dit geval een goed idee. Beginnend bij de materiaalkeuze, via de constructiemethode tot het uiteindelijke ontwerp, er zijn talloze mogelijkheden.
Wanneer is een tuintrap nodig?
Slechts een paar jaar geleden waren tuintrappen een zeldzaamheid. Wie tegenwoordig naar tuinen kijkt, ziet dat ze steeds gewoner worden. Er zijn twee hoofdredenen waarom tuintrappen worden gebouwd:
1. Ze dienen als designelement.
2. Ze worden gebruikt om hoogteverschillen te overbruggen.
De aanleg van een tuintrap wordt aanbevolen, vooral in het geval van steile terreinhellingen, die vaak wijzen op het aanleggen van tuinen op verschillende niveaus. In de heuveltuin maakt u een praktische indeling van de tuin in recreatie- en functionele ruimtes mogelijk. Het type trap en hun ontwerp zijn afhankelijk van de grootte van de helling. Afzonderlijke treden die met regelmatige tussenpozen worden gelegd, zijn voldoende als u het lopen door de tuin op een lichte helling alleen maar gemakkelijker wilt maken.
Tip: Vooral als er alleen afzonderlijke treden moeten worden gelegd, is het belangrijk dat deze breed genoeg zijn, zodat ze ondanks de verschillende staplengtes probleemloos kunnen worden bereikt.
Bij grotere hoogteverschillen moet altijd een echte trap worden gebouwd. De trappen zijn parallel aan de eigenlijke helling gebouwd. Om het tuinontwerp niet in gevaar te brengen, is het raadzaam om met serpentines te werken, die voor een kleine verandering van richting zorgen en de tuin er in het algemeen eleganter uit laten zien.
Integreer de tuintrap in de tuin
Er zijn verschillende manieren waarop de trap kan worden geïntegreerd voor een individueel tuinontwerp:
➙ Zonder randen
Tot op de dag van vandaag is het een van de meest elegante oplossingen om de trap naar de tuin af te sluiten zonder een duidelijke structurele randintegreren. Om ze te onderscheiden van de rest van de tuin en ze als pad te markeren, kunnen ze worden ingebed in een border met vaste planten die zich aan beide zijden uitstrekt.
➙ Met rand
De tweede variant is de integratie van de trap als een heldere structuur. Dit kan bijvoorbeeld door flankerende wanden. Als je niet zo van beton houdt, kun je in plaats daarvan een groenblijvende haag gebruiken. die gemakkelijk kan worden ingekort. Buxus is ideaal. Er zijn twee manieren waarop een dergelijke haag kan worden ontworpen:
-
- De haag heeft overal een uniforme hoogte, die is uitgelijnd met de hoogte van de bovenste trede.
- Het verloop van de haag is aangepast aan de trap. De stringers stijgen of dalen dus met de treden.
» Leestip: Een heg knippen: wat mag en wanneer?
Bijzonder kenmerk van vrijstaande trappen
Naast gesloten trappen zijn er als alternatief vrijstaande trappen. Ook kunnen ze worden voorzien van verschillende hoogteverschillen. In vergelijking met ingelijste modellen bieden ze echter strikte veiligheidsmaatregelen. Zo moet er altijd een reling worden aangebracht als het hoogteverschil meer dan een meter bedraagt. Op langere trappen kan dan een leuning worden gebruikt. Vanuit ontwerpoogpunt zijn hoge trappen een uitdaging. Om ze los te maken, zijn platforms en een gebogen baan ideaal. Trappen met treden van verschillende breedtes die gepland zijn om verspringend te zijn, zien er erg aantrekkelijk uit.
Stel de afmetingen van de tuintrap correct in
Om de tuintrap maximaal te laten profiteren, is het belangrijk dat de afmetingen correct worden beoordeeld. Vooral de stapbreedte en staphoogte zijn relevant.
➙ Tredebreedte
Trappen in de tuin mogen niet te smal zijn, omdat ze onder alle weersomstandigheden en weersomstandigheden veilig en stabiel moeten zijn . Dit geldt overigens zowel voor kinderen als voor volwassenen.
➙ Staphoogte
Het selecteren van de staphoogte is niet zo eenvoudig. In principe is het beter om met meer stappen te werken zodat kinderen en mensen met beperkte mobiliteit deze probleemloos kunnen gebruiken. Een hoogte van 10 tot 15 centimeter is ideaal.
In het geval van ondiepe hellingen kan worden gekozen voor treden in plaats van klassieke treden. De treden kunnen bijvoorbeeld licht verspringend worden gelegd, waardoor een bijzonder aantrekkelijk totaalbeeld ontstaat.
Tip: Voordat de trappen worden gebouwd, moet de route zo nauwkeurig mogelijk worden gepland. Dit werkt het beste met een schets. Bovendien moet er bij de planning rekening mee worden gehouden dat de eerste trede altijd in beton wordt ingebed, zodat deze optimaal en stabiel zit. De eerste trap is altijd de zwaarst belaste. Tegelijkertijd moet ervoor worden gezorgd dat het antislip is.
Materiaal voor tuintrappen
Naast de afmetingen van de treden, wordt het totaalbeeld van een tuintrap vooral gekenmerkt door de materiaalkeuze. Buiten zijn andere materialen gebruikt dan binnen. Tegels, maar ook gepolijste natuursteen en gladde vloerdelen zijn over het algemeen niet aan te raden. De kans op uitglijden is hier gewoonweg het grootst in de herfst en winter. Als het basismateriaal hout is, zorg er dan voor dat de planken dwarsgroeven hebben. Ze verminderen het risico op uitglijden aanzienlijk.
In principe zijn alle materialen met een ruw oppervlak geschikt. Hieronder vallen ook beton en natuursteen. Kasseien zijn ook een goede keuze.
Verschillende staptypes
Er zijn verschillende soorten stappen waarmee u rekening moet houden bij het bouwen van een tuintrap:
Stappen
Het verwerken van besturingsstappen is niet erg eenvoudig, maar biedt het voordeel dat er een hoge mate van stabiliteit is. Op het eerste gezicht doen risers denken aan stick steps, maar verschillen in samenstelling en constructie. Voor zo'n trap zijn stoepranden nodig. Deze zijn gemaakt van natuursteen of beton. Om de stoepranden te fixeren, worden ze ingebed in mager beton. Als gevolg hiervan zullen ze later bijzonder stabiel zijn.
Om ervoor te zorgen dat het beton en de treden niet wegglijden en wegzakken na jarenlang gebruik, is het belangrijk om een grindbed onder het beton te creëren, dat minimaal 80 cm diep moet zijn, waarbij ook de onderste 30 cm wordt opgevuld met een goedkoper zand kan worden vervangen. Dit moet echter worden verdicht voor een optimale fixatie.
De treden kunnen worden voorzien van een opstapvlak naar keuze. Graniet en greywacke hebben hun waarde bewezen voor de stootborden. Als de treden breed genoeg zijn, kunnen natuurlijk ook kasseien worden gebruikt. Als straatstenen worden verwerkt, moet eerst gemalen zand worden opgevuld. Een laag van drie tot vijf centimeter is hier voldoende.
Het grootste nadeel van de instelfasen is de vereiste hoge nauwkeurigheid. Zodra de stootborden in het beton zijn ingebed en daar uitgehard, gaan ze wegzichzelf niet langer optimaliseren.
Blokkeerstappen
Iedereen die een massieve trap wil die extreem robuust is, doet er goed aan om bloktreden te gebruiken. Bloktreden zijn aanzienlijk robuuster dan stick- en riser-trappen. Ze zijn verkrijgbaar in beton of natuursteen, wat heel goed past in de tuinomgeving.
Ook voor een tuintrap gemaakt van bloktreden moet de juiste onderbouw gemaakt worden. Ideaal is een zandlaag van minimaal twee centimeter en maximaal drie centimeter dik. Het zand alleen zorgt echter niet voor de nodige stabiliteit. Er is ook een laag grind nodig. Een dikte tussen de 20 en 30 centimeter is hier ideaal. Bij een kleine trap met maximaal vier treden hoeft er geen fundering te worden gelegd. Anders wordt de productie van een bindlaag en een betonnen fundering aanbevolen. Deze fundering is alleen nodig voor het laagste niveau. De treden zijn op elkaar geplaatst zodat ze niet kunnen wegschuiven.
Plak Stappen
Betonnen trappen passen niet echt goed in een natuurlijke tuin. Een prima alternatief in dit geval zijn de zogenaamde stickstages. De constructie van de stoktreden lijkt sterk op die van de stootborden, maar deze trappen zijn lang niet zo stabiel en duurzaam. Om deze reden zijn stoktreden niet aan te raden als een trap veelvuldig wordt gebruikt. Als de treden echter slechts incidenteel worden gebruikt, is dat voldoende. Een essentieel onderdeel van de stoktreden is hout. Hout is niet weerbestendig en zal na verloop van tijd gaan rotten, waardoor de levensduur van deze trappen sterk beperkt is. In principe worden hier geen stenen platen gebruikt, maar houten planken.
Er zijn verschillende houtsoorten die speciaal worden aanbevolen voor gebruik in de tuin: eiken, lariks en douglas
Voor de loopvlakken wordt in principe ook een natuurlijk materiaal gebruikt. Hier zijn zowel verdicht grind als steenslag geschikt. Het is belangrijk dat hier geen hout wordt gebruikt, maar altijd een waterdoorlatend materiaal. Hierdoor kan het vocht wegsijpelen, wat weer de levensduur van de stoktreden ten goede komt.
Stappen leggen
De vierde manier om de trap in de tuin te ontwerpen, omvat de beenstappen. De legtrap bestaat altijd uit vlakke platen. Hier kunt u trottoirplaten of stenen platen gebruiken. Bij de stoepplaten moet erop worden gelet dat ze zoveel mogelijk van beton zijn gemaaktof natuursteen, zodat ze zo robuust mogelijk zijn.
Legstappen zijn nu erg populair. Ze zijn aanzienlijk dunner in vergelijking met de blokstappen. De dikte varieert hier tussen de drie en acht centimeter. Dit brengt twee voordelen met zich mee: enerzijds is de verwerking aanzienlijk goedkoper en anderzijds hebben de panelen een laag eigen gewicht, waardoor ze gemakkelijk te leggen zijn.
Om de beenstappen echt vast te houden, moet er een fundering worden verwerkt. Dit moet worden gemaakt van beton of grind. Een dikte van 30 cm is vereist. Ook de cementmortel, waarin zowel de tredeplaten als de onderlegstenen zijn opgenomen, zorgt voor een optimale houvast.
Op het eerste en laatste niveau moet je letten op een kleine eigenaardigheid. Hier moet altijd een kleine strookfundering worden verwerkt. Beton wordt gebruikt voor de creatie ervan. Dit gaat de zwaardere belasting tegen. Tot slot zorgen funderingsplaten van gewapend beton voor extra veiligheid.