Paardenbloem is een doorn in het oog van veel tuinbezitters. De plant is zeker niet zomaar een onkruid. Bij correct gebruik kan het ongemak verlichten.
Of het nu gaat om paardenbloem, paardenbloem of boterbloem, de Taraxacum-sekte. Ruderalia is wijdverbreid in dit land. Paardebloemen zijn niet alleen onderweg te vinden, maar ook in veel weilanden en in talloze tuinen. Wat voor sommigen een storend onkruid is, is voor anderen een belangrijke medicinale plant. Sommige hobbytuinders hebben een hekel aan deze plant omdat hij bijna overal groeit en zich zo snel verspreidt. Van een perfect gazon is dan geen sprake. Veel kinderen daarentegen zijn dol op paardenbloemen en talrijke fijnproevers trakteren zichzelf zelfs regelmatig op dit plezier. Juist omdat de meningen over deze plant verschillen, is het de moeite waard om gaandeweg de paardenbloem beter te leren kennen.
Plantbeschrijving: Wat onderscheidt de paardenbloem?
Omdat er een onderscheid is tussen het geslacht paardenbloem en de paardenbloem, wordt de plant terecht paardenbloem genoemd. De plant uit de madeliefjesfamilie is een kruidachtige plant die tussen de tien en maximaal 30 centimeter hoog wordt. Het witte melksap van de boterbloem is te vinden in alle delen van de plant.
Wortels en bladeren
De penwortels van de paardenbloem zijn donkerbruin tot zwart van kleur en tot een meter lang. In uitzonderlijke gevallen kunnen de vlezige wortels van deze plant zelfs twee meter lang worden.
De plant wordt ook gekenmerkt door een korte, samengedrukte scheutas. De bladeren zijn dicht bij elkaar gerangschikt langs het onderste deel van deze as en vormen een soort rozet. Bovendien zijn de bladeren tussen de 10 en 30 centimeter lang en hebben ze onregelmatig sterke lobben, insnijdingen en kartels. De kartels en insnijdingen nemen steeds meer af in de richting van de mespunt.
Bloesems
De bloemen worden tot 60 centimeter hoog, waarbij de steel van de paardenbloem de vorm heeft van een holle buis, die aan de buitenkant is bekleed met een vaag vilt. Een plant heeft vaak meerdere van deze buizen.
Veelkleine, gele lintbloemen vormen de open bloemen van de paardenbloem. De diameter van deze bloemen is ongeveer drie tot vijf centimeter. De bloeiperiode van de paardenbloem duurt enkele dagen. Tijdens deze periode sluit de bloeiwijze niet alleen in de regen en 's nachts, maar ook in droge omgevingsomstandigheden. Uiteindelijk, wanneer de gele bloemen verwelken, zal dit ook tot gevolg hebben dat de bloeiwijze zich gaat sluiten. Het duurt enkele dagen voordat de bladeren rond de uitgebloeide bloemen weer opengaan.
In Centraal-Europa is de belangrijkste bloeiperiode van de plant in april en mei. Paardebloemen zijn nog tot de herfst te zien, zij het in aanzienlijk kleinere aantallen. Deze planten passen zich sterk aan de heersende omgevingsomstandigheden op hun standplaats aan. De hoogte en oriëntatie van de bladeren en steeltjes worden bijvoorbeeld sterk beïnvloed door deze externe factoren.
Vruchten
Als de uitgebloeide bloemen nog een laatste keer opengaan, is de paardebloemvrucht rijp. Allereerst vallen echter de bloemblaadjes van de lintbloemen af. Ze laten de vrucht los, die wordt gekenmerkt door een slanke tonvorm en harige parachutes. De wind zorgt er nu voor dat deze vruchten alle kanten op worden gestrooid. Dit proces kan worden versneld door op de paardenbloem te blazen, wat ook de naam verklaart.
Paardebloemen, paardebloemen of boterbloemen?
Eén plant en zooo veel namen! Botanisch wordt de paardenbloem 'Taraxacum' genoemd, maar de meest voorkomende naam is paardenbloem. Het komt door zijn gekartelde groene bladeren, met zijn grote en kleine tanden die lijken op de hoektanden van een leeuw.
De naam "boterbloem" is te danken aan de goudgele kleur van de bloemen. De term paardenbloem spreekt voor zich voor vervaagde paardenbloem, want als de wind niet waait, vinden kinderen het heerlijk om het zaadje van de plant te blazen in de vorm van kleine parachutes :-)
De paardenbloem is ook bekend onder de volgende termen:
- Paardebloemen
- Gewone of gewone koebloem
- Bed Seicher
- Pfaffenröhrlein
- Sun Vortex
- Monk's Head
Dandelion Spread
Oorspronkelijk komt deze plant voor in Europa en West-Azië. Dankzij menselijk ingrijpen is de plant nu wijdverspreid in veel landen op het noordelijk halfrond. die paardebloemook gedijt op het zuidelijk halfrond, is echter slechts zelden het geval en is dan zeker terug te voeren op de overdracht daarheen. In Centraal-Europa is het een van de meest voorkomende onkruidsoorten in tuinen, langs bermen en in weilanden.
Kloven in muren, hopen afval en verschillende braakliggende terreinen zijn perfect voer voor deze plant, die het beste gedijt bij een gemiddelde temperatuur van vijf tot 26 graden Celsius. De pH van de bodem moet tussen 4,2 en 8,3 liggen, terwijl een gemiddelde regenval van 0,3 tot 2,7 meter per jaar ideaal is voor de plant. De paardenbloem is ook te vinden in de bergen. Op hoogtes tot 2.800 meter bereikt de plant echter zelf lagere groeihoogten.
Mogelijk gebruik voor paardebloemen
Als het gaat om de ontwikkeling van hele bijenvolken in het voorjaar, speelt deze plant een belangrijke rol. Er is nu zelfs paardenbloemhoning verkrijgbaar, die wordt gekenmerkt door een dikke consistentie, een goudgele kleur en een sterk aroma. Tip: maak zelf paardenbloemhoning
Veel kinderen vinden het heerlijk om in alle richtingen op de paardenbloem te blazen. De bloeiwijzesteel is ook een uitstekende miniatuurhoorn als het uiteinde is gesplitst. Of het nu gaat om eten en drinken of in medicijnen, er zijn veel toepassingen voor paardenbloemen, wat wordt bevestigd door een blik op deze lijst:
- Gelei en siropen als spread gemaakt van de gele bloemen
- Jong paardebloemblad met een licht bittere smaak als salade-ingrediënt
- Kook de wortel of maak een salade
- Vervang koffie op basis van de geroosterde of gedroogde wortels van deze plant
- Als diervoeder
- Historisch gebruik als vervanging voor rubber
Als het gaat om het medicinale gebruik van de plant, wordt paardenbloem beschouwd als zowel een diureticum als een laxeermiddel. Ook zou de plant een bloedvormend, bloedzuiverend en menstruatiebevorderend effect hebben. Dit heeft ertoe geleid dat paardenbloem wordt gebruikt voor de volgende kwalen en aandoeningen:
- Koorts
- Hoofdpijn
- menopauzale symptomen
- Jicht
- Hoesten en bronchitis
- Verlies van eetlust
- Lentevermoeidheid
- Constipatie
- puistje
- Dropsy
- Reuma
- Biliaire of leverzwakte
- Aambeien
- Chronische gewrichtsaandoeningen
- Jicht
- Eczeem, likdoorns en wratten en andere huidaandoeningen
- maagzwakte
- Allergieën
- Arteriosclerose
- Nier- of galstenen
Tips voor het eten van paardenbloem
Hoewel de plant niet giftig is, wordt het niet aanbevolen om grote hoeveelheden te consumeren. Dit geldt vooral voor oudere planten. Hun melksap bevat hogere concentraties bitterstoffen, triterpenen en harsen. Als deze ingrediënten nu in grote hoeveelheden worden geconsumeerd, kan dit leiden tot gastro-intestinale problemen. Vooral paardenbloemen, die je onderweg tegenkomt, moeten voor consumptie grondig worden schoongemaakt, omdat ze besmet kunnen zijn met bijvoorbeeld hondenurine. De speciale ingrediënten van de paardenbloem, die belangrijk zijn bij het eten, staan in deze lijst:
- choline
- Kalium
- Inuline
- Magnesium
- Fosfor
- Vitaminen A, B2 en C
- Bittere stoffen
Bij het verzamelen van de plant is er weinig kans op verwarring met andere planten. De sappaardebloem en het gewone biggetje lijken op elkaar. De stengel van deze planten is echter niet hol, waardoor ze gemakkelijk te onderscheiden zijn tijdens de oogst. Aangezien de afzonderlijke delen van de plant in de loop van de tijd steeds bitterder worden, is het logisch om de jongst mogelijke paardenbloem te oogsten, die te herkennen is aan zijn delicate groene bladeren.
Hoe smaakt paardenbloem?
Niet alleen konijnen proeven de bladeren van de plant. Paardebloembladeren zijn ook gezond voor de mens. De eetbare bladeren worden gekenmerkt door een scherpe, kruidige smaak. Hoe ouder de bladeren zijn, hoe bitterder ze smaken. De bladeren van de paardenbloem zijn zeker niet voor iedereen alleen. Of het nu gaat om sap, sauzen, in soepen of bij risotto, de verdere verwerking van de bladeren is zeker aan te raden en te verkiezen boven pure consumptie. Hoewel de meeste recepten voor paardenbloem gebaseerd zijn op de bladeren, zijn deze delen van de plant ook eetbaar:
- Wortels (zie paardebloemwortel eetbaar?)
- Stam
- Bloemknoppen en bloemblaadjes
In principe hebben bijna alle delen van de paardenbloemplant een pittige tot licht bittere smaak die doet denken aan cichorei. Een siroop of gelei die gemaakt kan worden van de zoete, gele bloemen wordt als bijzonder smakelijk beschouwd. Omdat deze zoete spread honingachtige smaken belooft.
De beste manier voor hobbytuiniers om van paardenbloemen af te komen
Het feit dat paardenbloemen zich snel vermenigvuldigen is ééngrote kracht van deze plant, die echter veel hobbytuinders het leven moeilijk maakt. Om te voorkomen dat de paardenbloem zich in uw eigen tuin verspreidt, is het belangrijk om te voorkomen dat de witte vruchten of zaden zich verspreiden. Zolang de plant schittert in zijn gele bloem, dient hij het ecosysteem in de tuin als voedselbron voor verschillende insecten en bijen.
Als je nog steeds wacht tot de bloemen bloeien, doe je het milieu een plezier. Aan de andere kant, wanneer de gele bloemen sluiten, is het tijd om van de paardebloemen af te komen. Want nu zal het niet lang meer duren voordat het zaad zich vormt. De plant moet daarom worden verwijderd voordat hij weer opengaat en kan dan zijn vruchten vrijelijk verdelen dankzij de kracht van de wind. Het is lang niet voldoende om de plant gewoon boven de grond af te scheuren. In plaats daarvan moet de penwortel volledig worden verwijderd, zodat de boterbloem gegarandeerd niet inha alt.
Conventionele wieder machteloos
Als je betrouwbaar wilt zijn tegen de boterbloem, moet je ervoor zorgen dat je alle resten van de plant uit de grond hebt verwijderd. Anders is de kans groot dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de gewone paardenbloem weer uitloopt en zich wild vermenigvuldigt. Speciale onkruidbestrijders tegen paardenbloemen zijn verkrijgbaar in speciaalzaken. Deze spiraalwerktuigen zijn te verkiezen boven een gewone wieder voor elk onkruid. Op deze manier kan de hele plant met de hele wortel uit de grond worden getrokken zonder dat u hoeft te bukken. Deze tool is ook geschikt voor het verwijderen van verschillende soorten dock.
Welke onkruidverdelger helpt tegen paardenbloemen?
Een zoutwaterpekel en azijn zijn effectief tegen paardenbloem. Toch mogen hobbytuiniers niet terugvallen op dit eenvoudige en goedkope gereedschap. Omdat ze niet alleen de bodem en aangrenzende planten beschadigen, maar ook het grondwater. Als je chemicaliën wilt gebruiken om paardenbloemen te bestrijden, kun je het beste geen oorlog verklaren aan de jonge planten. Uiteindelijk geldt: hoe groter het oppervlak van de plant, hoe beter de onkruidverdelger kan werken.
Alle hobbytuiniers moeten weten dat chemische onkruidverdelgers de grond altijd verstoppen en daarom indien mogelijk moeten worden vermeden. Daarnaast kan er in de loop van de jaren resistentie ontstaan. Als dit al het geval is in de moestuin door het gebruik van onkruidverdelgers door de vorige huurder of eigenaar, kan het zijn dat de paardenbloem niet eens reageert op het onkruidverdelger. Overigens zijn de onkruidmiddelen tegen paardenbloemalgemeen over gazononkruidverdelgers, zogenaamde herbiciden, die ook andere soorten onkruid bestrijden. Afhankelijk van de keuze van de remedie, worden de volgende actieve ingrediënten gebruikt:
- Clomazone
- Metazachloor
- Dimethachloor
- Napropamide
- Dimethenamide
- Cyanamide